می شود باز بگویند که بی تقصیرند 

جمعه هایی که بدون تو چنین دلگیرند

باز در گوش زمان ثانیه ها می گفتند

خسته از چرخش این عقربه های پیرند

یوسف پرده نشین بی تو زلیخا صفتان

شبی از حسرت پنهان شدنت می میرند

یکى از مسائلى که اسلام در آن سخت‏گیرى نموده مساله حفظ اموال مسلمین و بیت المال مى‏ باشد

 اسلام در حفظ و حراست از اموال عمومى و بیت المال حساسیت ویژه‏اى به خرج داده و با متخلفین با خشم و تندى برخورد مى‏ کند . به عنوان نمونه به یکى از برخوردهاى على علیه السلام در مورد متخلفین در نگهدارى بیت المال که مورد تایید رسول خدا صلى الله علیه و آله قرار گرفته، اشاره مى ‏کنیم .

على علیه السلام در سال دهم هجرى، براى جمع ‏آورى مالیات مسیحیان نجران از سوى پیامبراکرم صلى الله علیه و آله به منطقه نجران سفر کرد، پیامبر صلى الله علیه و آله پس از سفر على علیه السلام به نجران، براى انجام مراسم حج، مدینه را به سوى مکه ترک گفت، على علیه السلام بعد از جمع‏ آورى اموال نجران به جهت پیوستن به رسول خدا صلى الله علیه و آله مستقیما از نجران به سوى مکه حرکت کرد، در میان راه اموال را به نیروهایش سپرد . و به خاطر حاجتى زودتر خود را به پیامبر صلى الله علیه و آله رساند، پس از گفتگو با آن حضرت به طرف نیروهایش رهسپار شد، اما وقتى به نیروهایش ملحق گردید دید، آنها پارچه ‏هاى یمنى جمع ‏آورى شده از نجرانی ها را بین خود تقسیم نموده هر کدام یکى از آنها را به عنوان لباس احرام پوشیده ‏اند، حضرت به شدت از این موضوع خشمگین شد، جانشین خویش را که هنگام رفتن به سرپرستى آنها گمارده بود توبیخ و سرزنش کرد و دستور داد تمام پارچه ‏ها را از تن در آورند . این برخورد على علیه السلام موجب خشم و غضب نیروهاى تحت امرش گردید . از این رو وقتى وارد مکه شدند زبان به شکوه و شکایت از آن حضرت گشودند، اندک اندک شکایت و عیب جویى از آن حضرت بالا گرفت و کار به جایى رسید که کاسه صبر نبى اکرم صلى الله علیه و آله که معمولا به اقتضاى مقام رهبرى در درگیری هاى میان اصحاب دخالت نمى‏ کرد، لبریز شد و صریحا از على علیه السلام و اقدامش حمایت کرد . به منادیش دستور داد در میان مردم بگوید:

«ارفعوا السنتکم عن على بن ابى‏طالب، فانه خشن فى ذات الله عز و جل، غیر مداهن فى دینه .» (1)

یعنى: زبانهایتان را از ملامت کردن على بن ابى طالب نگاهدارید، او در اجراى حکم خداى عز و جل خشن است و در دین خویش اهل تساهل نیست .

دومین مورد از مواردى که اسلام نرمش را کنار گذارده و با حساسیت و صلابت‏ برخورد نموده به مساله اجراى حدود الهى باز مى‏ گردد، اسلام در اثبات جرایم شروط سختى قرار داده است، به طورى که به آسانى نمى ‏توان شخصى را متهم به جنایتى کرد . ولى پس از اقامه بینه و مبرهن شدن تخلف، در اجراى حدود سختگیر و بى‏ گذشت است . مثلا براى زناى محصنه حد سنگسار را قرار داده و یا براى قتل نفس و برخى از جنایات جسمانى قصاص را وضع نموده و آن را مایه حیات جامعه شمرده، و در بحرانى‏ ترین شرایط از اجراى حدود صرف‏نظر نمى‏ کند .

رسول خدا صلى الله علیه و آله هنگام فتح مکه براى پیشگیرى از فتنه ‏گریهاى قریش و از بین بردن بغض و کینه آنان نسبت‏ به اسلام، سیاست رافت و تالیف قلوب را برگزید . کسانى را که به منزل برخى از سران قریش پناه مى‏ بردند امان داد . و جز چند تن از مشرکان بقیه را آزاد کرد . اما در همان شرایط حساس و بحرانى، از اجراى حد الهى بر یکى از زنان قریش صرف‏نظر نکرد; زنى از قبیله بنى مخزوم و از خانواده‏هاى بزرگ مکه را به جرم دزدى دستگیر کردند; طبق موازین اسلام مى‏ بایست انگشتانش قطع مى‏ شد، قریش از این موضوع سخت نگران شدند چرا که او از اعضا خانواده‏اش محسوب مى ‏شد، از این رو، تلاش سختى را آغاز کردند تا پیامبر صلى الله علیه و آله را به چشم پوشى، عفو و اغماض وا دارند، پس از تحقیق و تفحص به این نتیجه رسیدند، اسامة بن زید را براى وساطت نزد آن حضرت بفرستند، چرا که پیامبر علاقه خاصى به اسامه داشت; اما بر خلاف انتظار آنها، وقتى اسامه تقاضاى خود را به پیامبر صلى الله علیه و آله عرض کرد، رنگ چهره آن حضرت دگرگون شد، فرمود:

«اتشفع فى حد من حدودالله؟» (2) آیا در مورد حدى از حدود خدا شفاعت مى‏کنى؟!

به قدرى واکنش پیامبر صلى الله علیه و آله تند بود که اسامه فورا حرف خود را پس گرفت و از رسول خدا صلى الله علیه و آله تقاضا کرد نزد خدا برایش استغفار کند . آنگاه رسول خدا صلى الله علیه و آله مردم را گرد آورد و فرمود:

«اقوام پیش از شما هلاک شده‏اند چرا که وقتى شریفى در میانشان سرقت مى‏کرد رهایش مى‏کردند، ولى وقتى ضعیفى دست‏به دزدى مى‏زد، بر او حد جارى مى کردند . اما قسم به آن که جانم در ید قدرت اوست اگر فاطمه دختر محمد دزدى کند دستش را قطع می ‏کنم .

سومین موقفى که خداوند متعال در آن با خشم و غضب بر خورد نموده و از پیامبرش خواسته است تا در آنجا تساهل و تعارف را کنار بگذارد، موقف برخورد با دشمنان و منکران دین بوده است . خداوند متعال در سوره قلم خطاب به نبى اکرم صلى الله علیه و آله مى‏ فرماید:

«فلا تطع المکذبین ودوا لو تدهن فیدهنون‏» (قلم 9-8) از منکران و کذابین اطاعت نکن آنها دوست دارند اگر تو تساهل به خرج داده و به آنان نزدیک شوى با شما مداهنه کنند .

کفار دوست داشتند با پیامبر صلى الله علیه و آله پشت میز مذاکره و صلح بنشینند و بر سر دین خدا با آن بزرگوار مصالحه و معامله کنند . بى‏تردید اگر پیامبر صلى الله علیه و آله حاضر مى شد دست از نفى شرک و بت‏ پرستى مى‏ کشید و تنها به خداپرستى دعوت مى‏ کرد مشرکان مکه با ایشان کنار مى‏ آمدند چنانچه سران قریش به پیامبر صلى الله علیه و آله گفتند:

«تدعنا و الهتنا و ندعک و الهک‏» ; یعنى: ما و خدایان ما را رها کن تا ما تو و خدایت را رها کنیم .

ولى آن حضرت هرگز تن به چنین سازشى نداد و فرمود:

«قولوا لا اله الا الله‏» (3) ; یعنى: بگویید خدایى جز خداى یکتا نیست .

و یا قرآن مجید در وصف اصحاب واقعى پیامبر صلى الله علیه و آله مى‏ فرماید:

«محمد رسول الله و الذین معه اشداء على الکفار رحماء بینهم ...» (فتح 29)

محمد صلى الله علیه و آله فرستاده خداست و کسانى که با او هستند در برابر کفار سرسخت و شدید و در میان خود مهربانند ...

یعنى مسلمان راستین و اصحاب صادق پیامبر صلى الله علیه و آله باید در برابر کفار مقاوم و با صلابت‏ باشند نه نرم‏خو و با تسامح .

بنابر این در یک جمع‏ بندى باید گفت اسلام هم دین با گذشت است و هم دین با صلابت، هم تساهل و تسامح دارد و هم خشم و برائت . اساسا دین اسلام، دینى سهل و آسان است; یعنى احکام آن بر اساس تسهیل بر بندگان و رعایت طاقت آنان وضع گردیده است و هرگز آدمى را به مشقتهاى بى‏ جا، ریاضتهاى بى مورد، گوشه ‏گیرى و عزلت گزینى مبتلا نمى‏ کند; ولى در عین گذشت و مدارا در برخى موارد، چون حفظ بیت‏ المال و اجراى حدود الهى و برخورد با دشمنان دین به شدت سرسختى و صلابت نشان مى‏دهد . على بن ابیطالب علیه السلام نیز در دوران حکومت‏ خویش با حوادث و پیشامدهاى متعددى روبرو شد که در برابر برخى از آنها به طور شگفت انگیزى سکوت و مدارا کرد و در مقابل برخى دیگر با خشم و غضب رفتار نمود .

*****

1-محمد بن محمد شیخ مفید، الارشاد فى معرفة حجج الله على العباد، تحقیق مؤسسة آل البیت، قم، 1413 ق، ح 1، ص 173 .

2-مسلم بن حجاج نیشابورى، صحیح مسلم، تحقیق محمد فؤاد عبدالباقى، دار احیاء التراث العربى، بیروت، 1375 ق، ج 3، ص 1315 . (کتاب الحدود، ج 1688)

3-محمد ابن سعد، الطبقات الکبرى، دار بیروت، 1405 ق، ج 1، ص 202 .

در دوران حکومت پیامبر اسلام  علم و تقوا و سجایایی همچون ایثار و گذشت در راه خدا، معیار برتری انسانها بر یکدیگر به حساب می آمد. صاحبان زر و زیور و مال و منال در جامعه، جایگاه بلندی نداشتند و اموری چون سبقت در ایمان، مهاجرت به مدینه، شرکت در جنگ های بدر، احد و احزاب، جایگاه اجتماعی افراد را شکل می داد.پس مستضعفانی که در راه خدا جهاد می کردند بر ثروتمندان عافیت طلب برتری داشتند :

(للفقراء المهاجرین الذین أخرجوا من دیارهم وأموالهم یبتغون فضلا من الله ورضوانا وینصرون الله ورسوله أولئک هم الصادقون

مقام بلند برای فقیران مهاجری است که از خانه و کاشانه و اموال خود بیرون رانده شدند؛ در حالی که فضل الهی و رضای او را می طلبند و خدا و رسولش را یاری میکنند و آنها راستگویانند.سوره مبارکه حشر؛آیه 8)

روزی که رسول خدا دیده از جهان فرو بست، شأن اجتماعی افراد بر اساس قرابتشان به پیامبر اکرم سنجیده می شد . در سقیفه ، هم مهاجران و هم انصار برای به دست گرفتن قدرت، به مجاهدتهای خود در راه نصرت اسلام، استدلال می کردند. اما پس از سقیفه و انحراف مسیر خلافت، اندک اندک، ارزشهای اجتماعی دگرگون شد؛ شوق به انفاق و ایثار و گذشت و روحیة شهادت طلبی ، جای خود را به میل به تجمل گرایی و رفاه طلبی و زندگی اشرافی داد. علت این تغییر ارزش ها و رشد و رویکرد به مال و منال، این بود که پس از رحلت پیامبر(ص)، فتوحات عظیمی به دست مسلمانان انجام گرفت و مناطقی چون عراق، مصر، ایران و شام فتح گردید.

به دنبال هر فتحی ،ثروت های هنگفتی با عنوان جزیه، خراج و غنیمت، وارد خزانه مسلمانان شد؛ به طوری که در جنگ «نهاوند» سهم هر سواره نظام به شش هزار درهم رسید ، در نبرد زالق هر رزمنده در یک لشگر هشت هزار نفری، چهار هزار درهم بهرة غنیمتی داشت.

هر ساله از سرزمین های فتح شده عراق یکصد وبیست میلیون درهم و از مصر چهل میلیون درهم و از شام هفده میلیون درهم وارد خزانه مسلمانان می شد. قسمت اعظم این عایدات به طور نامساوی ، با عنوان «عطا» بین مسلمانان تقسیم می شد؛ به طوری که فرزندان رزمندگان «بدر» سالیانه دو هزار درهم مقرّری داشتند.

سالیانه مهاجرین بدری پنج هزار و انصار بدری چهار هزار درهم حقوق می گرفتند. این غنایم و عطایای هنگفت، گرچه موجب فقرزدایی از جامعه گردید ، ولی به مرور، دامن بسیاری از اصحاب نامدار پیامبر را به تجمل گرایی آلوده کرد و موجب پیدایش روحیة اشرافیت و رفاه طلبی میان آنان گردید؛ زیرا در آن روزگار، مرز بین فقرو غنا دویست درهم بود؛ یعنی اگر کسی دویست درهم داشت ، زکات به وی تعلق نمی گرفت و می توانست به دور از فقر زندگی کند.

در چنین شرایطی وقتی یکباره عطای چهار هزار درهمی به دست اصحاب رسید،کنترل خود را از کف داده، مجذوب مال دنیا شدند. شخصیت های بزرگی همچون طلحه، زبیر، عبدالرحمن بن عوف و زید بن ثابت، یکی پس از دیگری در دام دنیاگرایی افتاده، در گرداب زندگی اشرافی غرق شدند و به دنبال خویش، سایر اقشار جامعه را به رفاه طلبی و مال اندوزی سوق دادند.

زبیر وقت مرگ، پنجاه هزار دینار نقد، هزار اسب، هزار بنده و مقادیر زیادی ثروت غیر منقول و نیز خانه هایی در کوفه، بصره و اسکندریه داشت . طبق نقل مسعودی، خانة زبیر در بصره به قدری مجلل بود که تا سال 332 هجری در میان مردم، معروف بودهاست.

طلحه، روزی هزار دینار از اموال خود در عراق درآمد کسب می کرد و خانه اش درکوفه زبانزد خاص و عام بود. پس از مرگ عبدالرحمن بن عوف، وقتی خواستند اموالش را میان ورثه اش تقسیم کنند، یک هشتم اموالش به سیصد و سی وشش هزار رسید، طلاهای زید بن ثابت را پس از مرگش با تبر شکستند و بین ورثه اش تقسیم کردند.

رفاه طلبی و عافیت طلبی سران اصحاب، اندک اندک همة جامعه را به سوی مال اندوزی سوق داد و حرص و ولع مردم را به تکاثر، افزایش داد؛ به طوری که درزمان خلافت عثمان، به دلیل روحیة اشرافی شخص خلیفه و اطرافیانش، شخصیت های پارسا و دنیاگریز تحت الشعاع صاحبان مال و منال قرار گرفتند و افرادی چون ابوذر وعمار و عبدالله بن مسعود به سبب اعتراض به وضع نابسامان جامعه، مورد غضب عثمان قرار گرفتند.

امام علی (ع) هنگامی حکومت را به دست گرفت که رفاه و آسایش، به عنوان یک ارزش محوری برای مردم مطرح بود. مسلمانان برای اشراف، اهمیت و جایگاه ویژه ای قائل بودند و در تصمیم گیری های اجتماعی تحت تأثیر آنان قرار داشتند؛ به طوری که نوشته اند امیر مؤمنان برای أخذ بیعت از مردم در شام، ناگزیر از اشراف به طور جداگانه درخواست بیعت کرد.

در بصره و کوفه نیز وضع همین گونه بود؛ یعنی اشراف این شهرها در کنار قُرّاء قرآن و حتی بیش از آنان، مکانت اجتماعی داشتند. لذا وقتی علی (ع) پس از جنگ جمل، از بصره رهسپار کوفه گردید، برخی از اشراف، همراه مردم بصره برای بدرقة آن حضرت تا کوفه آمدند. در کوفه نیز اشراف به نمایندگی از مردم به استقبال حضرت آمده بودند.

چنین وضعیتی نشان می داد که مسلمانان بار دیگر همچون دوران جاهلیت، مقدرات خود را به دست صاحبان ثروت قرار داده، اصحاب علم و دین از چشم آنان افتاده بودند؛ زیرا شخصیت نمایندگان و برگزیدگان هر جامعه ای معرّف آمال و آرزو وخواسته های آن جامعه است. وقتی ملتی به ثروتمندان رأی دهند، نشانة آن است که ثروت را بر سایر فضایل بشری برتری می دهند و کسب مال و منال، همّ اصلی آنان است. چنین جامعه ای، جامعة دنیاسالار است، نه دین سالار.

 جامعه ای است که هنگام تعارض مصالح معنوی با منافع دنیوی، دین و معنویت را پای مادیات و دنیا قربانی می کند، لذایذ زودگذر مادی را بر کمالات پایدار معنوی ترجیح می دهد، رهبران راستین خود را در کشاکش مبارزه، تنها می گذارد و به عهد خود با رهبر وفا نمی کند؛ همچنان که مردمان عصر حکومت امیر مؤمنان (ع) به سبب ابتلای به همین بیماری ها، بیشترین ضربه را به آن حضرت زدند.

بخش هایی از مقاله(آسیب شناسی نخبگان تأثیرگذار در حکومت علوی)، دکتر جواد سلیمانی امیری

اگر همواره بخواهیم بشر را متناسب با مقتضیات زمان معنا کنیم، آنگاه «مقتضیات زمان» به‌جای «شریعت» می‌نشیند و دیگر هیچ انتقادی در هیچ مورد بر انسان‌ها روا نیست و دیگر افراد بشر را نمی‌توان در برابر اعمال خویش مسئول دانست.(کتاب توسعه و مبانی تمدن غرب سید مرتضی آوینی)

اگر در فرهنگ های رایج معنای کلمه (متعارف) را جستجو نمایید به تعابیری همچون مرسوم ، معمول ، متداول و یا شناخته شده برمی خوریم اما ریشه کلمه متعارف در واقع همان (عُرف) است که به معنای آنچه که در بین مردم پسندیده و متداول است به کار می رود ....

غرضم از این واژه شناسی توجه دادن شما به غلطی مصطلح در گفتار برخی مسولین برای توجیه و تبیین پاکدستی مدیران دولتی است ،به این جملات دقت کنید : اکثر مدیران ارشد دولت در مسیر درست، برای خدا و با حقوق متعارف، برای خدمت‌رسانی به دولت کار و تلاش می‌کنند.

حال سوال اینجاست که در جامعه توحیدی حقوق متعارف مدیران دولتی چه میزان باید باشد و یا به تعبیر بهتر پیشوایان یک جامعه اسلامی بر طبق روایات اسلامی از مواهب مسولیت خود تا چه میزان می توانند بهره مند گردند و آیا دریافت حقوق بر مبنای عرف جامعه، معیار صحیحی برای پرداخت دستمزد به مدیران می باشد ؟

حالتوجه شما را به بخش هایی از بیانات بسیار روشنگرانه و دقیق حضرت آیت الله خامنه ای در خطبه های نماز جمعه آذرماه 1379 جلب می کنم  تا به خوبی ذهن ها برای فهم دقیق میزان حقوق مدیران جامعه اسلامی محیا گردد.

(آن حضرت در جایی دیگر از نهج‌البلاغه میفرماید:

«ان‏اللَّه تعالی فرض علی ائمّة الحق ان یقدّروا انفسهم بضعفة النّاس»؛

یعنی صاحبان مناصب در نظام حق، حق ندارند خودشان را با اعیان و اشراف مقایسه کنند و بگویند چون اشراف و اعیان این‏گونه خانه و زندگی دارند و این‏طور گذران می‏کنند، پس ما هم که صاحب این منصب و این مسؤولیت در جمهوری اسلامی یا در نظام اسلامی و حاکمیت اسلامی هستیم، سعی کنیم مثل آنها زندگی کنیم؛ یا این‏که چون رؤسا و مسؤولان و وزرای کشورهای دیگر در نظام های غیر الهی و غیر حق این‏طور زندگی می‏کنند، این‏طور خوشگذرانی می‏کنند و این‏گونه از امکانات مادی استفاده می‏کنند، ما هم بایستی همان‏طور زندگی کنیم؛ نه. حق ندارند زندگیشان را با اعیان و اشراف و متمکّنان و یا با منحرفان اندازه‏گیری کنند. پس با چه کسانی باید زندگیِ خودشان را اندازه بگیرند؟

  «ان یقدّروا انفسهم بضعفة النّاس»؛

 با مردم معمولی، آن هم ضعیف ها و پایین‏ترهایشان. در این عبارت، این تعبیر نیست که مثل آنها زندگی کن - ممکن است هر کسی نتواند آن‏گونه زندگی را بر خودش تنگ بگیرد - اما این هست که خودت را با او اندازه بگیر و با او مقایسه کن؛ نه با اعیان و اشراف و با فلان پولدار و فلان سرمایه دار. مسؤول و صاحب یک منصب در نظام اسلامی و نظام حق، نباید طوری زندگی کند که باب اعیان و اشراف و متمکّنان و برخورداران جامعه، یا مسؤولان کشورهای غیر اسلامی است. این فرهنگ غلطی است که هرکس در مسؤولیت های دولتی به مقام و مسؤولیتی رسید، باید فلان طور خانه، یا فلان طور وسیله رفت و آمد، یا فلان طور امکانات زندگی داشته باشد؛ نه، دستور امیرالمؤمنین این نیست؛ فقط مربوط به آن زمان هم نیست؛ مربوط به همه زمانهاست. آن زمان هم این‏گونه نبود که همه مردم فقیر باشند. فتوحات اسلامی شده بود؛ در کشور اسلامی ثروتهایی وجود داشت و ثروتمندان و تجّاری بودند که - از راه حرام یا حلال، فعلاً کاری نداریم - زندگیهایشان، زندگی های برخوردارانه بود. امیرالمؤمنین در همین زمان می‏فرماید نباید زندگی شما، زندگی برخوردارانه باشد.؛ این مربوط به مسؤولان و صاحبان مناصب در نظام اسلامی است که باید خودشان را با مردمِ ضعیف بسنجند، نه با برخورداران جامعه)

همانطور که در جملات ابتدایی متن به نقل از سید مرتضی آوینی نقل کردم اگر همواره در دعوای بین مقتضیات زمان (عرف) و شریعت و احکام اسلامی به نفع عرف و مسائل متعارف غش کنیم به تدریج و با گذر زمان دیگر چیزی از احکام شریعت باقی نخواهد ماند و  مسائل متعارف در هر عصر و دوره ای تعیین کننده اولویت های جامعه خواهند بود ...

امروزه برخی از حضرات مدیر و مسول با افتخار فیش های حقوق 5 الی 10 میلیون تومانی خود را به اسم حقوق های متعارف منتشر می کنند ، غافل از اینکه متوسط حقوق جامعه کارگری ما بسیار بسیار کمتر از این مبالغ است و انگار این دوستان که از حقوق های چند صد میلیونی بهره ای نبرده اند به نوعی بر ما منت می گذارند...

ببینید!!! ما حقوق متعارف دریافت می کنیم ، در این مجال باید خدمت اساتید خودم عرض کنم هر وقت و هر زمان که (ان یقدّروا انفسهم بضعفة النّاس) زندگی های خودتان را با ضعیف ترین مردم جامعه هماهنگ کردید ، به خودتان افتخار کنید وگرنه فیش های 5 تا 20 میلیونی برای شما در دنیا و آخرت افتخاری به همراه نمی آورد. 

حقوق های شما به فرض که متعارف هم باشد باید این سوال را از خود بپرسید که این مبالغ تا چه حدی شرعی می باشد؟!!!

پیرمرد آرام خندید و بعد، مثل اینکه چیزی یادش آمده باشد ، گفت :راستی نوشیدنی هم داریم .آب سیب یا پرتغال؟

نوشیدنی برای من ؟ نوشیدنی!

من نصفه دیگر جام زهر را می خواهم .نوشیدنی خوبیست . امام هم از آن خورده .تبرک است...

پیرمرد مبهوت او را نگاه می کرد و ارمیا آرام دور می شد.

برشی کوتاه از کتاب ارمیا-رضا امیرخانی

بسیارى از احکام عبادى اسلام منشأ خدمات اجتماعى و سیاسى است.

 عبادتهاى اسلامى اصولًا توأم با سیاست و تدبیر جامعه است. مثلًا نماز جماعت و اجتماع حج و جمعه در عین معنویت و آثار اخلاقى و اعتقادى، حائز آثار سیاسى است. اسلام این گونه اجتماعات را فراهم کرده تا از آنها استفاده دینى بشود؛ عواطف برادرى و همکارى افراد تقویت شود؛ رشد فکرى بیشترى پیدا کنند؛ براى مشکلات سیاسى و اجتماعى خود راه‏ حلهایى بیابند؛ و به دنبال آن به جهاد و کوشش دسته جمعى بپردازند. در کشورهاى غیر اسلامى، یا حکومتهاى غیر اسلامى در کشورهاى اسلامى، هرگاه بخواهند چنین اجتماعاتى فراهم آورند، مجبورند میلیونها از ثروت و بودجه مملکت را صرف کنند.

تازه اجتماعات آنها بى‏ صفا و ظاهرى و عارى از آثار خیر است. اسلام ترتیباتى داده که هر کس خودش آرزو مى‏ کند به حج برود، و راه افتاده به حج مى‏ رود. خودش با اشتیاق به نماز جماعت مى ‏رود. باید از این اجتماعات به منظور تبلیغات و تعلیمات دینى و توسعه نهضت اعتقادى و سیاسى اسلامى استفاده کنیم. بعضى به این فکرها نیستند، و بیش از اینکه و لا الضالین را خوب ادا کنند فکرى ندارند.حج که مى ‏روند، به جاى اینکه با برادران مسلمان خود تفاهم کنند، عقاید و احکام اسلام را نشر دهند و براى مصایب و مشکلات عمومى مسلمانان چاره‏اى بیندیشند، و مثلًا براى آزاد کردن فلسطین که وطن اسلام است اشتراک مساعى کنند، به اختلافات دامن‏ مى‏ زنند! در حالى که مسلمین صدر اسلام با اجتماع حج و با جماعت جمعه کارهاى مهم انجام مى‏ دادند.

در خطبه روز جمعه این طور نبود که فقط یک سوره و دعایى بخوانند و چند کلمه ‏اى بگویند؛ با خطبه ‏هاى جمعه بسیج سپاه مى‏ شد، و از مسجد به میدان جنگ مى‏ رفتند. و کسى که از مسجد به میدان جنگ برود، فقط از خدا مى ترسد و بس؛ و از کشته شدن و فقر و آوارگى نمى‏ ترسد. و چنین سپاهى سپاه فاتح و پیروز است. هرگاه خطبه‏ هایى را که راجع به جمعه است و خطبه‏ هاى حضرت امیر (ع) را ملاحظه کنید، مى‏ بینید که بنا بر این بوده که مردم را به راه بیندازند و به حرکت درآورند و به مبارزه برانگیزند؛ براى اسلام فدایى و مجاهد بسازند؛ و گرفتاریهاى مردم دنیا را برطرف کنند. اگر هر روز جمعه مجتمع مى‏ شدند، و مشکلات عمومى مسلمانان را به یاد مى ‏آوردند و رفع مى کردند، یا تصمیم به رفع آن مى ‏گرفتند، کار به اینجا نمى‏ کشید. امروز باید با جدیت این اجتماعات را ترتیب دهیم، و از آن براى تبلیغات و تعلیمات استفاده کنیم. به این ترتیب، نهضت اعتقادى و سیاسى اسلام وسعت پیدا مى‏ کند و اوج مى‏ گیرد.

 اسلام را عرضه بدارید. و در عرضه آن به مردم نظیر عاشورا به وجود بیاورید.

چطور عاشورا را محکم نگه داشته و نگذاشته‏ ایم از دست برود، چگونه هنوز مردم براى عاشورا سینه مى ‏زنند و اجتماع مى ‏کنند. (سلام بر مؤسس آن) شما هم امروز کارى کنید که راجع به حکومت موجى به وجود آید؛ اجتماعات برپا گردد؛ روضه خوان و منبرى پیدا کند؛ و در ذهن مردم مطرح بماند. اگر اسلام را معرفى نمایید و جهان‏ بینى (عقاید) و اصول و احکام و نظام اجتماعى اسلام را به مردم بشناسانید، با اشتیاق کامل از آن استقبال مى‏ کنند. خدا مى ‏داند که خواستاران آن بسیارند. من تجربه کرده ‏ام، وقتى کلمه ‏اى القا مى‏ شد، موجى در مردم ایجاد مى‏ گردید. براى اینکه مردم همگى از این وضع ناراحت و ناراضى هستند. زیر سرنیزه و خفقان نمى‏ توانند حرفى بزنند. کسى را مى‏ خواهند که بایستد و با شجاعت صحبت کند. اینک شما فرزندان دلیر اسلام مردانه بایستید و براى مردم نطق کنید. حقایق را به زبان ساده براى توده ‏هاى مردم بیان کنید؛ و آنان را به شور و حرکت درآورید. از مردم کوچه و بازار، از همین کارگران و دهقانان پاکدل و دانشجویان بیدار مجاهد بسازید. همه مردم مجاهد خواهند شد. از همه اصناف جامعه آماده ‏اند که براى آزادى و استقلال و سعادت ملت مبارزه کنند. مبارزه براى آزادى و سعادت احتیاج به دین دارد. اسلام را که مکتب جهاد و دین مبارزه است در اختیار مردم قرار دهید تا عقاید و اخلاق خودشان را از روى آن تصحیح کنند، و به صورت یک نیروى مجاهد، دستگاه سیاسى جائر و استعمارى را سرنگون کرده، حکومت اسلامى را برقرار سازند.

فقهایى حصن اسلام هستند که معرف عقاید و نظامات اسلام و مدافع و حافظ آن باشند؛ و این تعریف و دفاع و حفاظت را با نطق هاى پر شور و بیدارکننده و رهبرى مردم ثابت کنند. در این صورت است که اگر بعد از 120 سال درگذشتند، مردم احساس خواهند کرد که مصیبتى بر اسلام وارد و خلئى ایجاد شده است، و به تعبیر روایت ثُلِمَ فِى الْاسْلامِ ثُلْمة لا یسدُّها شَیْ‏ءٌ. اینکه مى‏ فرماید فقیه مؤمن اگر بمیرد، ثُلِمَ فىِ الْاسْلام، خلئى جبران ناپذیر در جامعه اسلام به وجود مى‏ آید، مردن بنده است که در خانه نشسته ‏ام و کارى جز مطالعه ندارم؟

از رفتن من چه خلئى در جامعه اسلام ایجاد مى‏شود؟ اسلام وقتى امام حسین (ع) را از دست مى‏دهد، ثُلم فیه ثلمة، خلئى جبران ناپذیر در آن به وجود مى‏ آید. کسانى که حافظ عقاید و قوانین و نظام اجتماعى اسلام هستند، مانند خواجه نصیر  و علامه‏ که خدمت شایان و نمایانى کرده ‏اند، اگر بمیرند خلئى به وجود مى‏ آید. اما من و جنابعالى براى اسلام چه کرده ‏ایم که اگر مردیم مصداق این روایت باشد؟ هزار نفر از ما بمیرد، هیچ خبرى نمى‏ شود! ما یا فقیه نیستیم حق فقه، یعنى آن طور که باید بود؛ و یا مؤمن نیستیم حق ایمان.

بخش هایی از کتاب ولایت فقیه امام خمینی ره

لزوما برای طی طریق در عوالم مادی و معنوی به مشارطه ، مراقبه ، محاسبه و معاتبه نیازی نیست در روزگاری که من و شما زندگی می کنیم هستند موجوداتی که فارغ از پایبندی به اصول حقه سیرو سلوک پای در این راه می نهند و گاه این مراتب را به گونه ای پر شتاب طی می کنند که خطر گریز از مرکز و پرتاب شدنشان به بیرون از دایره سالکین،هماره آنها را تهدید می نماید.

سالک در این مجال می بایست در ابتدا جهت باد را مشخص نموده و سپس برای بهره مندی از این جریان و خنکای دلنشین آن خود را آزادانه در این مسیل رها کند. شاید که باد خود، او را مامن و پناه شود.

 روزگاری که  یک چشمک گاه موجبات چنان شهرت و اعتباری  می گردد ،که برخی نا امیدان شتابان و مشتاقانه به وادی امید پای می نهند و سودای پرواز در عالم اعتباریات را در سر می پرورانند.

سیاست و سیاست ورزی چنان بر تارک این سرزمین سایه افکنده که حتی هزاران آفتاب تابان دیگر نیز مجال روشنایی بخشیدن به آن را نخواهند داشت ...

طرفین این دعوا چنان بی محابا بر یکدیگر می تازند و خود را در همه امور ذی حق می دانند که گویی در این عالم همه ی رنگ ها از بین رفته و فقط سیاهی و سفیدی باقی مانده است.

در این روزگار مردمی که قرار بود ولی نعمتان انقلاب باشند ، ذیل اندیشه های سیاسی حضرات سیاست پیشه اوقات به سر می کنند و روز به روز در فهم تعابیر و واژگان زاییده ذهن بیمار آنها دچار تناقض می گردند و علم سیاست که قرار بود روزگاری ابزاری برای اداره و مراقبت  امور داخلی و خارجی کشور باشد ، امروزه به ابزاری برای ایجاد دوقطبی و تفرقه در جامعه بدل گردیده است و حضرات سیاست پیشه ما، روز به روز در این چاه ویل بیش از پیش فرو می روند.

مبارزین دهه پنجاه که در ابتدای سلوک سیاسی خویش زندگی جهادی بر طبق مشی حضرت روح الله را برای خود برگزیده بودند. امروزه به تئوری پردازی بر طبق تئوری های توسعه مدرن روی آورده  و در فهم اقتضائات طبقات فرودست جامعه به کل لنگ می زنند و مستضعفین وارث انقلاب نیز هجویات آنها را فهم نمی کنند.

انقلاب مستضعفین در کشاکش دعواهای سیاسی، شتابان و بی محابا به گرداب بی انتهای مدرنیته می افتد و مشی و خوی استکباری روز به روز بر رفتار برخی از متولیان انقلاب چیره می شود و در این میان باز هم امید سکاندار اصلی این سفینه نجات به مردم است .

مردمی که اگر چه بر دین عجائزند و چیزی از تفکر ما بعد الطبیعی امروز نمی دانند،اما به مدد حجت باطنی خویش که عقل اقبال است در اعتقاد خویش ثابتند و حتی اگر نتوانند برهان فلسفی بر اعتقاد خویش اقامه کنند،باز گوهری چون امام را با زیور بدلی روشنفکرانی که همه چیز را با محک «علم» کوته بین و کوتاه پسند امروزی می سنجند اشتباه نمی گیرند.

در این احوال شاید به جای تجدید نظر در مبانی انقلاب ، بیشتر محتاج تجدید نظر در مبانی اعتقادی خویش باشیم. چرا که گویی این مبانی در نظر ما و به مرور زمان طی این سی و هفت سال دیگرگون شده.با عقل امروزی ،بیم آن هست که چند صباحی دیگر از امام و صحیفه اش که نازله چندین و چند باره دستورات الهی در عصر ماست چیزی فهم نشود.

 فیلم شناخت در واقع مجله ایست که از طرف روابط عمومی جشنواره فیلم فجر هر ساله برای معرفی تمامی فیلم های حاضر در جشنواره تهیه می گردد و در آن علاوه بر معرفی همه بخش های جشنواره تصاویری از فیلم های حاضر در این بخش ها به نمایش گذاشته می شود و عوامل فیلم ها بطور کامل معرفی می گردند.

در واقع راهنمای بسیار جامع و کاملی از آن جشنواره می باشد.

این مجله شامل بخش هایی مانند :

نگاهی به جشنواره 29 ام

سودای سیمرغ (مسابقه سینمای ایران)

نگاه نو (مسابقه فیلم های اول)

آیینه سینمای ایران(خارج از مسابقه)

سینمای حقیقت(مسابقه آثار بلند مستند)

سینمای سعادت(مسابقه سینمای کشورهای جهان اسلام)

جلوه گاه شرق(مسابقه سینمای آسیا)

جام جهان نما(مسابقه سینمای بین الملل)

مسابقه مواد تبلیغی و اطلاع رسانی

معرفی کامل آثار سینمایی شرکت کننده در این جشنواره به همراه دست نوشته هایی بر فیلم ها از طرف کارگردان ها و عکس هایی دیدنی از فیلم ها همه و همه در فیلم شناخت جشنواره سی ام فجر

دانلود فیلم شناخت سی امین جشنواره فیلم فجر با فرمت پی دی اف در 352 صفحه و حجم 27 مگا بایت

قیمت : 10000 تومان

فیلم های شرکت کننده در سی امین جشنواره فیلم فجر در بخش سودای سیمرغ عبارتند از :

آمین خواهیم گفت ، سامان سالور

برف روی کاج ها ، پیمان معادی

بوسیدن روی ماه ، همایون اسعدیان

بی خداحافظی ، احمد امینی

بی خود و بی جهت ، عبدالرضا کاهانی

بیداری ،فرزاد موتمن

پذیرایی ساده، مانی حقیقی

پرواز بادبادک ها ، علی قوی تن

پل چوبی،مهدی کرم پور

پله آخر ، علی مصفا

تلفن همراه رئیس جمهور ، علی عطشانی

چک ، کاظم راست گفتار

خرس ، خسرو معصومی

خوابم می آد ، رضا عطاران

در انتظار معجزه ،رسول صدر عاملی

راه بهشت ، مهدی صباغ زاده

روزهای زندگی ، پرویز شیخ طادی

روییدن در باد ، رهبر قنبری

زندگی خصوصی، محمد حسین فرح بخش

سلام بر فرشتگان ، فرزاد اژدری

شور شیرین ، جواد اردکانی

ضد گلوله ، مصطفی کیایی

گشت ارشاد ، سعید سهیلی

گیرنده ، مهرداد غفار زاده

یکی می خواد باهات حرف بزنه ، منوچهر هادی

یه عاشقانه ساده ، سامان مقدم

یک سطر واقعیت ، علی وزیریان

یک روز دیگر ، حسن فتحی

نارنجی پوش ، داریوش مهرجویی

من و زیبا ، فریدون حسن پور

ملکه ، محمد علی باشه آهنگر

محرمانه تهران ، مهدی فیوضی

معرفی کامل آثار فوق به همراه دست نوشته هایی بر فیلم ها از طرف کارگردان ها ، به همراه عکس هایی دیدنی از فیلم ها همه و همه در فیلم شناخت جشنواره سی ام فجر

دانلود فیلم شناخت سی امین جشنواره فیلم فجر با فرمت پی دی اف در 352 صفحه و حجم 27 مگا بایت

قیمت : 10000 تومان 

چند وقت پیش در کتاب چهل حدیث حضرت امام خمینی (ره) به مطلب جالبی برخورد کردم ، دقت کنید حضرت امام (ره) یک سوال مطرح می کند و خود ایشان به آن سوال پاسخ قابل تاملی می دهد ،بیایید ما هم این سوال رو بشنویم و صادقانه بهش پاسخ بدهیم .

(من اکنون خود شما را در این سؤالى که مى ‏خواهم بکنم حکم قرار مى‏ دهم و از شما به نظر انصاف، بعد از فکر و تأمّل، تصدیق مى‏ خواهم. و آن سؤال این است که اگر نبى اکرم، صلوات اللّه علیه و آله، که صادق و مصدّق است، به شما خبر دهد که اگر در تمام عمر عبادت خدا کنید و اطاعت اوامر او نمایید و ترک شهوات و خواهش نفس نمایید، یا در تمام عمر خلاف گفته او کنید و مطابق میل نفسانى و شهوات خود رفتار کنید، در درجات آخرت شما فرقى نمى‏ کند و در هر صورت شما اهل نجات هستید و بهشت خواهید رفت و از عذاب ایمن خواهید بود، نماز کنید یا زنا کنید تفاوتى ندارد، ولى رضاى حق تعالى فقط در این است که شما عبادت او کنید و ثنا و مدح او نمایید و ترک شهوات خود و میلهاى نفسانى را در این عالم نمایید، در مقابل این هم اجرى نمى‏ دهند و ثوابى عطا نمى‏ کنند، آیا شما از اهل معصیت مى‏ شدید یا اهل عبادت؟ شما ترک شهوات مى‏ کردید، و لذات نفسانى را بر خود براى رضاى حق تعالى و خاطر خواهى او حرام مى‏ کردید یا نه؟ شما باز مواظبت به مستحبات و جمعه و جماعات مى‏ نمودید یا منغمر در شهوات و ملازم لهو و لعب و تغنیات و غیر ذلک مى‏ گردیدید؟ با یک نظر انصاف بدون ظاهر سازى و ریاکارى جواب دهید. بنده از خودم و کسانى که مثل خودم هستند خبر مى‏دهم که اهل معصیت مى‏ شدیم و اطاعات را تارک و فاعل مشتهیات نفسانى مى ‏شدیم.)

شرح چهل حدیث ،صفحات 71و 72

انسان انقلاب اسلامی
اگر حوصله دارید فارغ از پرداختن به موضوعات روز سیاسی، در مورد آینده انقلاب اسلامی فکر کنید و از اساس اگر این مسئله برای شما بعنوان  یک دغدغه مطرح است و دوست دارید جریانات فکری و فرهنگی موثر در تبیین انقلاب اسلامی طی این سی سالی که از آغاز این حرکت عظیم مردمی می گذرد را مورد بازبینی و آسیب شناسی قرار دهید، پیشنهاد می کنم کمی وقت بگذارید و فایل صوتی پیوست رو بشنوید،مطمئن باشید که پشیمان نمی شوید.
فایل صوتی زیر با عنوان «انسانِ انقلاب اسلامی» ،سخنرانی حضرت حجت الاسلام محسنی پیرامون ویژگی های انسان انقلاب اسلامی است که با یک سوال اساسی شروع می شود،

مهمترین خطری که آینده کشورما را بعنوان ام القرای انقلاب اسلامی تهدید می کند، چیست؟
در ادامه حاج آقای محسنی با تاکید بر سوال فوق توضیح می دهد که:اعتقاد ما اینست که آینده جهان از آن انقلاب اسلامی است و انقلاب اسلامی ایران  تا نهایت آرمان خود پیش خواهد رفت. حال اینکه سهم ما در آینده انقلاب اسلامی، ام القری بودن باشد،یا خیر، به خود ما بستگی دارد.چرا که خداوند با هیچ قومی عقد اخوت نبسته است.حاج آقا پاسخ سوال رو اینگونه بیان می کند که:

مهمترین خطری که این جایگاه را متزلزل می کند، بوجود نیامدن و تربیت نشدن «انسان انقلاب اسلامی »است.

سپس « ویژگی های انسان انقلاب اسلامی » را در قالب چهار عنوان زیر مطرح می کنند.
یکم :انسان انقلاب اسلامی ،معتقد به تحول انفسی براساس آیه« اِن‌َّ اللّه‌َ لا یُغَیِّرُ ما بِقَوم‌ٍ حَتّی‌َ یُغَیِّروا ما بِاَنفُسِهِم‌» می باشد .
 باید بپذیریم که مجموعه همه تحولاتی که در سراسر عالم اتفاق می افتد تابع تحول انفسی انسان هاست.

دوم : انسان انقلاب اسلامی مومن به حقیقت اسلام و متعبد به احکام نورانی اسلام است.
انسان انقلاب اسلامی هیچ راهی غیر از شریعت و دین برای زندگی و سلوک انسانی خودش نمی شناسد و در این راه ،متعبدانه حرکت می کند وچون و چرا نمی کند.

سوم: در سلسله ولایت، مطیع امر مولاست.
سلسله ولایت شامل (خدا،پیامبر،امام معصوم و نائب امام)

چهارم: دارای شناخت حکمی نسبت به عالم کنونی است.
شناخت حکمی اعم از شناخت فلسفی و عرفانی است و مبنای این حکمت از خود دین گرفته شده است و این نگاه حکمی از راه سلوک دینی بدست می آید.(من اخلص لله اربعین صباحا جرت ینابیع الحکمه من قلبه علی لسانه)انسان انقلاب اسلامی به ابزار نگاه حکمی مسلط است و با این نگاه به عالم می نگرد.
حاج آقا در ادامه به نقد چهار جریان فکری مدعی تربیت «انسان انقلاب اسلامی» یعنی دانشگاه امام صادق(ع)،دفتر همکاری حوزه و دانشگاه،پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی قم و دانشگاه تربیت مدرس می پردازد و در نهایت یک راهکار جدید برای تربیت « انسان انقلاب اسلامی »ارائه می دهد، که شنیدن این راهکار جدید، قطعا ذهن شما را درگیر  و وادار به تامل خواهد کرد .

راستی راهکار جدید و شنیدنی تربیت «انسان انقلاب اسلامی» مورد نظر ایشان چیست !!؟
شنیدن این سخنرانی رو به هیچ وجه از دست ندهید ،حجم فایل صوتی چیزی حدود 7 مگا بایت است ولی به دانلود کردن و شنیدنش می ارزه. اگه فایل رو دانلود کردید و گوش دادید یادتون باشه نظر هم بدید ، تا به تعامل بهتری برسیم و بتونیم از نظرات همدیگه استفاده کنیم.

انتشار فایل این سخنرانی الزامی است، لطفا با لینک دادن به این پست در این راستا اقدام کنید.

لینک دانلود مستقیم سخنرانی حاج آق محسنی با موضوع انسان انقلاب اسلامی