بعضی وقتها پیامهای تلگرامی به درد وبلاگ هم می خورند ، مسئله گذر زمان همیشه برای من دردناک است

فَطَالَ عَلَیْهِمُ الْأَمَدُ فَقَسَتْ قُلُوبُهُمْ

زمانی بر آن ها گذشت و دلهایشان سخت شد ، سوره مبارکه حدید

خوب است لحظاتمان را ثبت کنیم که وقتی بیست ساله ایم اعتقاداتمان و رعایت احکام و اخلاق چطور است. اگر بیست سال دیگر گذشت و دیدیم آن اعتقادات دیگر نیست و آن حالات روحی و اخلاق و باور و ارتباط با نماز نیست، جا دارد که انسان بترسد که نکند این اتفاق می افتد که فَطَالَ عَلَیْهِمُ الْأَمَدُ فَقَسَتْ قُلُوبُهُمْ (زمانی بر آن آها گذشت و دلهایشان سخت شد – سوره حدید) اگر قبل از دانشگاه رفتن عقایدی داشتیم و بعد از دانشگاه نورانیتمان از بین نرفته، آن چه یاد گرفتیم علم نبود، سواد بوده. سواد هم یعنی سیاهی.

اگر انسان به صورت طبیعی و روتین زندگی را ادامه بدهد، مثل گِلی که وقتی رها شود خشک میشود، دل هم قسی می شود؛ مگر اینکه مدام این گل با آب نرم نگه داشته شود و تازه بماند. دل چطور تازه می ماند؟ طبق آیه سوره حدید، أَن تَخْشَعَ قُلُوبُهُمْ لِذِکْرِ اللَّهِ وَمَا نَزَلَ مِنَ الْحَقِّ؛با همین معارف الهی و قرآن دل قابل انعطاف باقی می ماند. مثل این است که همین در تهران زندگی کردن به تنهایی باعث آلوده شدن و کثیف شدن از نظر بهداشتی می شود و حتی لزومی به سراغ کثیفی رفتن نیست! اگر کاری برای نظافت نکنیم و مسائل بهداشتی رعایت نشود در حالت عادی آلودگی های محیط آلوده می کند.

مدام باید روی گِل وجود آب بریزیم تا خشک نشود. آب چیست؟ معارف الهی است، و ما نزل من الحق است.

حجت الاسلام قاسمیان ، گزیده ای از برنامه یاد خدا،  23 آبان